Ik kan enorm genieten van een strandwandeling.
Het meest hou ik van de rust en de leegte.
Van de stilte en de donkere lucht voor een naderende storm.
Ik kijk dan met bewondering naar windsurfers die metershoge golven trotseren.
Na de ruigte van de storm daalt de stilte weer op het strand.
De wind en de golven lieten hun sporen na.
Schelpen, kwalletjes, groeven en lijnen in het nog natte zand.
Het is nooit saai en er is altijd iets te zien.
En met een prachtige zonsondergang ga ik blij naar huis.
I really enjoy a walk on the beach.
I like the peace and emptiness the most.
And of the silence and the dark sky before an approaching storm.
I then look with admiration at windsurfers who defy meters high waves.
After the roughness of the storm, the silence descends on the beach again.
The wind and the waves left their mark.
Shells, jellyfish, grooves and lines in the still wet sand.
It is never boring and there is always something to see.
And with a beautiful sunset I go home happy.
